Dom z medalionem Jana Amosa Komenskiego

Wśród grupy wspomnianych wyżej domów przy dzisiejszej ulicy Svatopluka Čecha (VP251, VP265, VP268, VP290) wyróżnia się, zarówno pod względem swojego umiejscowienia na rogu tej ulicy i ulicy Vrchlického, jak i przede wszystkim pod względem dekoracji fasady, dom nr 317. Autorem projektu i realizatorem budowy domu rodzinnego dla dyrektora szkoły Josefa Bernarda i jego żony Anny był znany jiczyński budowniczy i przedsiębiorca Antonín Holeček. Małżeństwo Bernardów kupiło działkę w 1910 roku i we wrześniu tego roku budynek został oddany do użytku.

Realizacja była zgodna z obowiązującymi przepisami budowlanymi, to znaczy powstał wolnostojący parterowy dom z podwyższonym parterem, częściowo podpiwniczony, pokryty czterospadowym dachem (z wyjątkiem ściany północnej), usytuowany wzdłuż linii ulicy. Wejście główne stanowiła zadaszona weranda połączona z klatką schodową, usytuowaną w północno-zachodniej części domu, z której wchodziło się do korytarza, zorientowanego w kierunku północ-południe, skąd można było na stronie północnej wyjść do ogrodu. Na podwyższonym parterze znajdowało się właściwe mieszkanie, dwa pomieszczenia na poddaszu umożliwiły jego późniejszą adaptację na drugie, samodzielne mieszkanie (1938).

Na ścianie południowej budynku od strony ulicy Svatopluka Čecha dominowała wieżyczka w centralnej części, zakończona wysokim czterospadowym dachem z niską balustradą z kutego żelaza na szczycie. Nowy budynek miał bardzo prostą elewację frontową. Elementem dekoracyjnym była attyka podzielona na poszczególne pola wyznaczone kolumnami oraz sztukatorski medalion z portretem Jana Amosa Komenskiego w elewacji południowej, który przypominał, że był to dom pedagoga. Obie elewacje od strony ulicy miały dwie osie okien, których otwory okienne ozdobione były obramieniami z prostymi polami parapetowymi oraz trójkątnymi frontonami. Przez obie elewacje biegł pas tynku strukturowego. Cokół zaprojektowano z kamiennych bloków.

Dalsze modyfikacje budynku (zmiana układu i rozbudowa mieszkania na poddaszu) miały miejsce w latach 70. XX wieku. Budynek – pomimo częściowego uproszczenia pierwotnego projektu w trakcie przebudowy – zachował swój pierwotny charakter i jest przykładem przejścia od ozdobnej do geometrycznej secesji. Jednocześnie jest przykładem starań właścicieli, chcących poprze dekorację domu wyrazić swój zawód i poglądy (por. także VP322.