Miejski dom z dekoracją sgraffitową

W 1909 roku, pracujący wówczas jeszcze jako rękawicznik i późniejszy pionier elektrotechniki w Jiczynie, Čeněk Bělohoubek, postanowił wraz z żoną Anną zbudować okazały dwukondygnacyjny dom na prestiżowej działce przy ulicy Husovej, choć byli już wtedy właścicielami sąsiedniego domu nr 43. Budynek został zaprojektowany i zbudowany przez miejscowego mistrza murarskiego Josefa Novotnego. Odbiór budynku miał miejsce w 1910 roku.

Nowy dom, zaprojektowany jako szeregowy, był podpiwniczony i miał dwuspadowy dach. Jego układ był dość tradycyjny. Na parterze i na obu kondygnacjach znajdowały się oddzielne mieszkania. Wyróżniał go jednak okazały westybul i klatka schodowa, usytuowane na zachodniej ścianie.

Projekt budynku obejmował również projekt dekoracji elewacji frontowej w secesyjnym stylu, przede wszystkim na powierzchni drugiej i trzeciej kondygnacji, w kontraście do prostego boniowania na parterze. Nieskomplikowane geometryczne ornamenty zostały podkreślone dzięki różnemu łączeniu gładkich i szorstkich powierzchni oraz kolorów. Autor zaprojektował również cztery pionowe pasy: pomiędzy osiami z oknami oraz na obu krawędziach elewacji. W projekcie powierzchnie pasów były zakończone draperią, ale puste, bez ozdób, jednak w trakcie realizacji właściciele zdecydowali się na większe zdobienia, w tamtym czasie wyjątkowe na skalę Jiczyna. W tym celu zwrócili się do malarza Bedřicha Kavánka, który w 1911 roku stworzył oryginalne dekoracje sgraffitowe. Na mniejszych polach bocznych pasów znajdują się motywy roślinne, a na większych polach na pasach między oknami dwie sceny figuralne z postaciami Mistrza Jana Husa i Mistrza Hieronima z Pragi (Jeroným Pražský).

Właściciele domu poprzez dekorację swojego domu, położnego naprzeciwko budynku seminarium nauczycielskiego (obecnie szkoła podstawowa Husova), otwarcie wyrazili swoje antyklerykalne i antyaustriackie poglądy. Oboje małżonkowie byli również aktywnie zaangażowani w życie publiczne miasta.

Dom na ulicy Husovej był własnością Bělohoubka do 1933 roku, kiedy został sprzedany inżynierowi miejskiemu Karlowi Korelowi i jego żonie Julii. Nowi właściciele dokonali drobnych napraw elewacji, a w 1939 roku dobudowali na dziedzińcu zadaszoną galerię (ponownie Josef Novotný).

W późniejszych latach w domu dokonano jedynie drobnych przeróbek, bez ingerencji w cenną elewację frontową. Ta już jednak od dłuższego czasu nie jest w dobrym stanie, jednak jak dotąd nie podjęto prac renowacyjnych.