Kamienica piętrowa

Cechmistrz Hynek Hrubý i jego żona Maria kupili działkę budowlaną po wschodniej stronie ulicy Tyršova w 1903 roku. W czerwcu tego samego roku złożyli wniosek o pozwolenie na budowę, które natychmiast uzyskali i od razu przystąpili do budowy. Jej realizacją, zgodnie z projektem swojego autorstwa, zajął się Josef Novotný, wspólnie z Václavem Fejfarem. Zakończenie budowy domu opóźniły spory dotyczące jakości murowania fundamentu oraz lokalizacji studni ciągnące się z właścicielem sąsiedniego domu oraz dodatkowy wniosek o pozwolenie na zbudowanie galerii. Dom został ostatecznie ukończony i zatwierdzony w 1904 roku.

Dwupiętrowy dom w zabudowie szeregowej z piwnicą i dwuspadowym dachem został zbudowany zgodnie z obowiązującymi na tym obszarze przepisami. Korytarz wejściowy i klatka schodowa znajdowały się przy południowej ścianie domu. Na obu piętrach znajdowały się dwa mieszkania o prawie identycznym układzie poszczególnych pomieszczeń. Z podestu klatki schodowej na pierwszym piętrze domu wchodziło się na później zaprojektowaną i zatwierdzoną galerię.

Projekt Josefa Novotnego zakładał tradycyjną elewację frontową w duchu neorenesansu, z wejściem ozdobionym trójkątną supraportą, w której prawdopodobnie miało zostać umieszczone popiersie lub maszkaron. Jednak faktycznie wykonana elewacja, zachowana do dziś, jest reakcją na rozwijający się styl secesyjny.

W związku z właścicielami domu warto jeszcze zwrócić uwagę na rodzinny grób na jiczyńskim cmentarzu. Jest on rodzajem pomnika, postawionym dla zmarłej w wieku dwudziestu lat córki Hynka i Marii Hrubych, Bożeny. Autorem grobu, który jest zabytkiem kultury, jest czołowy czeski rzeźbiarz František Bílek.

W 1938 roku, gdy dom był własnością Jana Lamača, profesora muzyki w seminarium nauczycielskim w Jiczynie, i jego żony Marii, dokonano przebudowy wnętrza, wybrukowano dziedziniec i przebudowano drewutnie. Prace wykonał jiczyński budowniczy Václav Frýba. Dalszych modyfikacji wnętrz dokonano w 1943 roku, a następnie na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. W latach 90. XX wieku odnowiono elewację frontową. Później oryginalne okna zastąpiono uproszczonymi replikami, ale zachowały się ozdobne dwuskrzydłowe drzwi wejściowe.