František Holeček

Inżynier budownictwa i doktor nauk technicznych, specjalista w zakresie konstrukcji żelbetowych. Pochodził z rodziny budowniczych. Oprócz ojca Antonína Holečka budowniczymi byli także jego wujkowie i jego brat Antonín.

Studiował w wyższej szkole realnej w Jiczynie, ukończył studia w Mladej Boleslavi (1905), a w 1910 roku ukończył Politechnikę Czeską w Pradze na kierunku inżynierii lądowej. W lutym 1913 roku zdał egzaminy budowlane. Praktyczne doświadczenie w budownictwie zdobywał przez trzynaście lat w trakcie wakacji, u boku swojego ojca Antonína Holečka, budowniczego z Jiczyna. Po zdaniu drugiego egzaminu państwowego przez jakiś czas pracował u Bedřicha Peka, inżyniera cywilnego i miejskiego w Jiczynie, od 1911 roku dla Františka Jiráska, przedsiębiorcy z branży konstrukcji żelbetowych w Hradcu Králové, od stycznia 1912 roku w niemieckiej firmie Hauch et. Comp. Coburg, a od kwietnia 1912 roku w biurze projektowym Alberta Tölnsmanna, docenta akademii inżynierii w Wismarze a. D. Ostsee. W 1919 roku zdał egzamin, zdobywając uprawnienia cywilnego inżyniera budownictwa. W 1938 roku obronił pracę doktorską z zakresu inżynierii lądowej „Autopension” na Politechnice Czeskiej w Pradze.

Po śmierci ojca w 1913 roku przejął firmę budowlaną i cegielnię w Jiczynie, a później rozszerzył swoją działalność o cementownię i tartak parowy. Mieszkał w domu przy ulicy Husowa 183, gdzie mieściło się także biuro firmy. Od 1931 roku był urzędnikiem budowlanym w urzędzie miejskim w Jiczynie, był przewodniczącym Handlowej Kasy Oszczędnościowej itp. Był biegłym Sądu Okręgowego Jiczynie w zakresie inżynierii lądowej, budownictwa, cegieł, cementu i transportu samochodowego. W 1945 roku działalność jego cegielni została wstrzymana dekretem rządu, a od 1946 roku zajmował się wyłącznie budownictwem. W 1951 roku jego zawód został definitywnie zniesiony dekretem jiczyńskiego Okręgowego Komitetu Narodowego. W 1953 roku František Holeček został skazany przez Sąd Ludowy w Novym Bydžovie za przestępstwo rozpowszechniania informacji alarmowych oraz przestępstwo zniesławienia zaprzyjaźnionego państwa na 9 miesięcy więzienia i utratę mienia. Po wyjściu z więzienia mieszkał w Pradze z córką Ludmiłą.

Zbudował szereg domów prywatnych, budynków państwowych i publicznych. Często współpracował z architektem Čeňkem Musilem i według jego projektów zrealizował szereg budowli lokalnych i poza obszarem Jiczyna – budynek Okręgowej Kasy Gospodarczej przy placu Žižky 18 (obecnie ratusz), budynek Szkoły gospodyń przy ulicy Denisova 212 i inne. Jego współpracownikami byli miejscowi budowniczowie Josef Novotný i Karel Vorel. Według planu praskiego architekta Klementa Ossendorfa zbudował dwukondygnacyjny dom prof. Anny Kohlovej przy ulicy Fügnerova 653.

We współpracy z Čeňkem Musilem zbudował budynek organizacji Sokół w Láznich Bělohrad, budynek organizacji Sokół w Kopidlnu i kąpielisko w Lomnicy nad Popelkou. Według projektu praskiego architekta Ladislava Křivánka zbudował budynek dzisiejszego gimnazjum w Novej Pace. Był także budowniczym i współwłaścicielem czterech kilkukondygnacyjnych kamienic czynszowych w Pradze-Vršovicach (dzisiejsza ulica Madridská 749, 750 i 762 oraz Slovinská 760).

(RJ, EB)