Václav Fejfar

Mistrz stolarski (licencję stolarza uzyskał w 1864 roku), wybitna postać życia społecznego w Jiczynie w drugiej połowie XIX wieku, burmistrz miasta w latach 1878–1882.

Urodził się w domu nr 70 przy ulicy Na Příkopech. Dom został zburzony w 1876 roku w związku z przebiciem ulicy Nerudowej prowadzącej do budynku gimnazjum realnego. Za pieniądze za udział we własności zbudował własny dom nr 139 przy alei lipowej, do którego przeniósł się w 1877 roku. Mieszkał tam z rodziną. Po przejściu na emeryturę przeniósł się do tego domu na początku lat 90. František Lepař, emerytowany dyrektor jiczyńskiego gimnazjum, zmarł w nim w 1899 roku. Podczas I wojny światowej przebywał tu z matką i bratem Václav Cafourek – wnuk Fejfara i przyszły pisarz.

Fejfar otrzymał pierwsze duże zlecenie od miasta Jiczyna w 1866 roku. Były to prace ciesielskie przy nowym budynku szkół miejskich – później szkoły realnej (dziś Średnia Szkoła Przemysłowa na placu Komeńskiego). Ukończył je w ciągu jednego roku. W dokumentach urzędowych był również wymieniany jako „mistrz budowlany” (np. domu Na Hrádku 37). Według rodzinnych wspomnień miał w latach 70. zdać egzaminy budowlane, ale dotychczas nie udało się tego potwierdzić. Sam zbudował np. dom przy ulicy Jarošovskiej 105 (1882) lub dom Na Bahně 20 (1888–1889). Brał udział w budowie szeregu domów, które zastąpiły stare drewniane budynki kryte gontem.

Był także przedsiębiorcą budowlanym. Kupował ziemię, na której budowa domy, które następnie sprzedawał. Kupował także stare domy, które przebudowywał i również sprzedawał. Zaostrzenie przepisów budowlanych w mieście spowodowało, że musiał współpracować z doświadczonym budowniczym-murarzem. W 1872 roku wraz z budowniczym-murarzem Josefem Korelem wybudował dom przy placu Mariańskim 59 i dalsze. Współpracę kontynuowali przez całe lata 80. Wielkim zleceniem była przebudowa starej karczmy U Bílého beránka na placu Žižky na dwupiętrowy hotel Tockstein (1887, dziś jeden z budynków ratusza).

W latach 90. XIX wieku wspólnikiem Fejfara był budowniczy Jan Mareš. Otrzymali zlecenie na budowę nowego budynku szkolnego na Novém Městě (1890–1892), na budowę Miejskiej Kasy Oszczędności nad budynkiem szkoły powszechnej i miejskiej przy ul. Smiřických (wg planu Bedřicha Peka 1895–1896), zrealizowali przejście przez dom nr 88 z rynku na ulice Novą – tzw. Mysią Dziurę (1895), ich wspólnym dziełem jest również część zabudowy koszar przy alei lipowej (budynek administracyjny, kantyna i patrząc od strony miasta tylny największy budynek oraz dwa podjazdy za nim, 1897-1898). Możliwe, że był również zaangażowany jako podwykonawca przy budowie pozostałej części zabudowy koszar (według planów budowniczego Františka Menčíka). Domy nr 37, 123, 125 (1898–1901) powstały przy ul. Jarošovská.

Z budowniczym Josefem Novotnym współpracował w latach 1900–1913. Oprócz szeregu domów rodzinnych wybudowali szpital powiatowy (później budynek zaczął służyć jako szpital położniczy, dziś po gruntownej przebudowie służy temu samemu celowi), domy przy ul. Tyršovej 319, 321 i 325 (1909– 1911), domy na ul. Jarošovskiej 127 i 145 (1906–1910), dom Fejfara nr 139 oraz domy nr 343 i 344 przy ul. Revoluční (1912–1913).

W 1910 roku wraz z budowniczym Františkiem Mošną z Kolína zbudował willę Dory Němcovej (Maršála Koněva 150).

Fejfar pomógł również w remoncie ogrodu zamkowego, zbudował tam podium dla przedstawień teatru amatorskiego.

Václav Fejfar przez dwadzieścia pięć lat był radnym miejskim; w okresie jego urzędowania na stanowisku burmistrza w latach 1878–1882 wybrukowano dzisiejszy plac Waldsteina, który w tej postaci zachował się do dziś, zaczęto budować chodniki, gruntownie przebudowano cmentarz nowomiejski i odnowiono znajdujący się obok kościół Marii Panny de Sale, zadbano o zieleń miejską i podjęto decyzję o budowie nowego gimnazjum i instytutu nauczycielskiego. Zaczęto wówczas dyskutować o ważnych przedsięwzięciach modernizacyjnych, których efektem była widoczna dopiero na początku XX wieku poprawa życia w mieście: wodociągach, kanalizacji i nowocześniejszym oświetleniu publicznym.

Od 1871 roku Václav Fejfar był członkiem stowarzyszenia Řemeslnická beseda, na którego czele stał w latach 1875–1889, a później został wybrany jego dożywotnim opiekunem. Próbował wzmacniać samoświadomość i pewność siebie rzemieślników. Podkreślał wagę edukacji, dzięki jego staraniom założona została przemysłowa szkoła rzemieślnicza, wspierał bibliotekę i czytelnię związkową oraz zajęcia rekreacyjne, np. teatr amatorski. Miał spory wkład w organizację dwóch dużych wystaw i dwóch zjazdów rzemieślników. Był także członkiem Związku Literackiego i komitetu budowy Domu Palackiego. Był członkiem chóru kościelnego i chóru Ludiša.

(EB, RJ)