Antonín Holeček Junior

Pochodził z rodziny budowniczych. Oprócz ojca Antonína Holečka budownictwem zajmowali się także jego wujowie i brat František. Po śmierci ojca w 1912 roku opiekunem Antonina i jego nieletnich sióstr został praski wuj, Bohumil Holeček. Rodzina nadal mieszkała w Jiczynie (ul. Husova 183), w domu zbudowanym przez jego ojca.

Dzięki wsparciu brata ukończył liceum realne w Mladej Boleslavi i już w trakcie studiów pracował jako asystent w rodzinnej firmie budowlanej. Z biegiem czasu usamodzielnił się i rozpoczął prowadzenie własnej firmy budowlanej zajmującej się budownictwem mieszkaniowym, przemysłowym i handlowym oraz wyceną nieruchomości. Jego firma opracowywała projekty i budżety oraz zajmowała się ich właściwą realizacją. Po II wojnie światowej ze względu na przyśpieszoną realizację kontraktu Lokalnego Komitetu Państwowego w Jiczynie na budowę domów czynszowych dla cywilnych pracowników armii w Novém Městě (nabrzeże Kapitána Jaroša) został zmuszony do zatrudnienia więźniów z instytutu karnego. Zwiększyło to znacząco liczbę pracowników w firmie, co później okazało się decydującym powodem do nacjonalizacji. Firma została objęta zarządzem Czechosłowackich Zakładów Państwowych w styczniu 1949 roku, a sam Holeček od maja rozpoczął pracę jako urzędnik techniczny w wydziale obliczeń zakładu w Jiczynie. Zarząd Zakładu pozostawił jego firmę w spokoju. W listopadzie tego samego roku zniesiono zarząd państwowy, ale ze względu na brak działalności rzemieślniczej miesiąc później Okręgowy Komitet Państwowy w Jiczynie stwierdził wygaśnięcie koncesji budowlanej Holečka.

W latach 1929–1932 wybudował osiem małych parterowych domów nr 524–531 po południowej stronie ul. Husowej. Według planów Čeňka Musila w latach 1931–1935 wybudował Targ meblarski, a w 1935 roku zachodnie skrzydło dzisiejszej Szkoły Podstawowej 17. Listopada dla ówczesnej szkoły podstawowej dla chłopców, a także budynek Średniej Szkoły Rzemieślniczej (obecnie Średnia Szkoła Przemysłowa) w latach 1939– 1940. Brał również udział w drugim etapie budowy szpitala, gdzie jego firma wykonała instalację grzewczą. Jego nazwisko pojawiło się w latach 1937–1939 w związku z remontem Pałacu Letniego Waldsteina (Lodżia) w Valdicach, gdzie wykonywał prace stolarskie i murarskie.

(EB, RJ)